Αλλάζει ακόμα και ο χρόνος, εμείς μπορούμε να μείνουμε οι ίδιοι;

Το 2003 ανατέλλει, ασυμβίβαστο. Έτσι όπως κλείνει και το 2002. Ασυμβίβαστο.

Όπως, επιτέλους, το Ελληνικό Κοινοβούλιο, θα ψηφίσει το ασυμβίβαστο βουλευτικού Αξιώματος και επαγγέλματος.

Ενδόμυχα, όλοι οι άνθρωποι, συνεπώς και οι πολιτικοί, με το λυκαυγές του νέου έτους, σχεδιάζουν το μέλλον τους, τις κινήσεις τους, ανασύρουν από το ράφι σκέψεις και επιθυμίες, όνειρα και επιδιώξεις που η καθημερινότητα κάλυψε με σκόνη.  Άλλωστε, κάθε νέο ξεκίνημα, έτσι και το ημερολογιακό, σημαδεύεται από μια σειρά μικρών και μεγάλων στοιχημάτων.

Και είναι χρήσιμο να μην τ’ αποφύγουμε. Και είναι ωφέλιμο να τ’ αναλάβουμε. Ας αρχίσουμε την καταγραφή τους.

1. Ακόμα και ο χρόνος αλλάζει. Εμείς θα μείνουμε ίδιοι; Χρειάζεται ανανέωση. Ανανέωση σε ιδέες και πολιτικές. Και στα πρόσωπα. Όχι γιατί κουράστηκαν αλλά γιατί αφυδατώθηκαν. Η στασιμότητα μας σκοτώνει. Ας ανακαλύψουμε, εκ νέου, την κίνηση και την ζώσα δράση. Χειρότερο από το να σε σκοτώνουν είναι να σε βαρεθούν.
2. Οι πολίτες είναι αποξενωμένοι από την πολιτική. Νοιώθουν ξένοι με το πολιτικό γίγνεσθαι.

Η ανάγκη μιας νέας σχέσης της κοινωνίας με την πολιτική είναι αδήριτη. Να την χτίσουμε χωρίς μύθους και δίχως ισοπεδωτικές απλουστεύσεις. Να τη χτίσουμε με διάλογο, με αντιπαράθεση, με σύγκρουση, με συνεννόηση, με σύνθεση, με προτεραιότητα και αίσθημα δικαίου.

1. Οι επί μέρους πολιτικές αναδεικνύονται, εμπνέουν και κινητοποιούν, όταν συγκροτούνται σε μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες. Πολιτικές πρωτοβουλίες που δεν επαφίενται στην διαχείριση τους, από, την κρατική γραφειοκρατία, αλλά, νομιμοποιούνται στο έδαφος της κοινωνικής πραγματικότητας και υιοθετούνται από την κοινωνία των πολιτών. Με απλά λόγια οι μεγάλες πρωτοβουλίες καταξιώνονται από την αποφασιστική υλοποίηση και εφαρμογή. Άλλως παραμένουν «έπεα  πτερόεντα».

1. Η καθολική διαπίστωση περί του τέλους του μεταπολιτευτικού κύκλου, επιβάλλει την ανανέωση των κομμάτων. Από το 1974, μέχρι σήμερα, όλα έχουν αλλάξει. Μόνον τα κόμματα παραμένουν αναλλοίωτα. Κάθε κόμμα είναι φορέας ιδεών και πολιτισμού. Η αποστροφή προς τα  κόμματα συνδέεται με την εξάντληση των πολιτιστικών εφοδίων τους.

Η αναγέννηση των κομμάτων, συνιστά την ευθύνη τους έναντι της ομαλής και σταθερής εξέλιξης της πολιτικής μας δημοκρατίας. Προφανώς δε σχετίζεται με τους «γιάπις» και τις «ενζενύ»  των τηλεπαραθύρων και των παραπολιτικών στηλών. Η συμβατότητα των κομμάτων με το «σύγχρονο» και την δυναμική των νέων ανθρώπων απαιτεί έναν νέο πολιτικό πολιτισμό και πολιτική ηθική.

1. Ο διαχωρισμός σε θέματα εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής είναι αδόκιμος. Ιδιαίτερα στο περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της παγκοσμιοποίησης. Ένα ειρηνικό και σταθερό περιβάλλον μεγιστοποιεί τις δυνατότητες και την πρόοδο της κοινωνικής ευημερίας και συνοχής. Ένα ικανοποιητικό πλέγμα διεθνών σχέσεων μεγενθύνει  τα αποτελέσματα της αναπτυξιακής στρατηγικής. Η μείωση των αμυντικών δαπανών ενισχύει την ανάπτυξη ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους.

Η πολιτική για την παιδεία, την υγεία, την απασχόληση, συνδέεται με τον ανταγωνισμό και την παραμονή μας στο χώρο των αναπτυγμένων χωρών της Ευρώπης.

1. Η ιδέα και η πολιτική για ένα σύγχρονο κράτος και ποιότητα στις παρεχόμενες υπηρεσίες είναι η μεγάλη πρόκληση. Δεν εξαντλείται στις νομοθετικές πρωτοβουλίες. Χρειάζεται συντονισμός και κυρίως αποτέλεσμα. Η ανάγκη να αισθανθούμε αξιοπρεπείς πολίτες, μέσα στην ίδια τη χώρα μας συγκροτεί τον πυρήνα της εθνικής μας αυτοπεποίθησης. Ενοχλεί, η χρονοβόρα παραμονή σε μια ουρά της εφορίας ή σε ένα κατάστημα του ΙΚΑ. Ενοχλεί περισσότερο, το γεγονός ότι ουδείς ελέγχεται και τιμωρείται γι΄ αυτό.

1. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχει παράξει σημαντικό έργο. Απαιτείται περισσότερο. Οφείλουμε να το παράξουμε. Και να το διαχειρισθούμε πολιτικά, μέσα από νέες συλλογικότητες που διαμορφώνουν  δημιουργικές και γόνιμες ισορροπίες. Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Οι νέες συλλογικότητες, σέβονται το διαφορετικό, δεν αρνούνται την προσωπική επιδίωξη. Αρνούνται όμως, να υποτάξουν  τις προσδοκίες ενός λαού και του ΠΑΣΟΚ στις προσωπικές στρατηγικές.

1. Οι υπουργοί και τα κυβερνητικά στελέχη, οφείλουν εργασία σκληρή. Με σχέδιο, ευαισθησία και προοπτική. Η πολιτική εργασία απαιτεί επικοινωνία. Να επικοινωνήσουμε την πολιτική μας Είναι υποχρέωση μας, είναι και δικαίωμά μας. Μια παράξενη εμμονή με πιέζει να ισχυρίζομαι ότι, η ανάλωση σημαντικού μέρους του πολιτικού χρόνου για επικοινωνία, καταλύει την αυτονομία του πολιτικού έναντι των ΜΜΕ. Ακυρώνει τον πολιτικό και την πολιτική. Υπηρέτες του λαού είμαστε. Αρεσκόμεθα να το λέμε. Ας το κάνουμε και πράξη.

1. Η επικοινωνία με τον πολίτη είναι αναντικατάστατη. Η επαφή με το λαό απαραίτητη. Για να ακούμε. Για  να συλλάβουμε τα μηνύματα. Για να διορθωνόμαστε. Αλλά και για να διαπαιδαγωγούμε. Για να λέμε αλήθειες. Για να πείσουμε τον πολίτη ότι δεν είναι πελάτης. Αφού πρώτα, έχουμε πειστεί εμείς γι’ αυτό.

1. Οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί έχουν χάσει κάτι από το κύρος τους. Κυρίως το Κοινοβούλιο. Ιδιαίτερα οι βουλευτές. Έχουμε την ευθύνη αποκατάστασης της αξιοπιστίας τους. Ας δεχθούμε ότι , με πράξεις, λόγια, παραλείψεις και λάθη  έχουμε όλοι συμβάλλει σ’ αυτό. Με γενναιότητα και πολιτικές αποφάσεις και ενέργειες μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη βλάβη. Στην εποχή της εικόνας, του ήχου και της ασύστολης ιδιώτευσης, ο πολιτικός είναι ένας σύγχρονος «λόφος αναθέματος». Για να εκτονώνονται τα λαϊκά πάθη και οργή. Για την αποενοχοποίηση  των πάντων. Για να διαθέτουμε , αντίπαλο-εχθρό, με ονοματεπώνυμο. Το αιώνιο παιχνίδι, πολιτικής οικονομίας. Για να κερδίσει η πολιτική χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε αξίες και πολιτικά προτάγματα. Δημοκρατία. Ισονομία. Δικαιοσύνη. Να επωμισθούμε το βάρος της πραγματοποίησης τους. Με ήθος, σεμνότητα, βούληση και τόλμη.

Αντί επιλόγου. Κι αν κάποιος αναρωτηθεί ότι αυτά δεν γίνονται, έχω την απάντηση.  Ξεσκόνισα τη μνήμη και θυμήθηκα ένα ξεχασμένο σύνθημα του Γαλλικού Μάη. «Είμαστε ρεαλιστές. Επιχειρούμε το αδύνατον».

Καλή Χρονιά.