Δήλωση του Υπουργού Επικρατείας Στέφανου Μανίκα

για το νόημα του Πολυτεχνείου

Εφημερίδα Μακεδονία 17-11-2002

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973, έχει καταγραφεί στην ιστορία ως μια αυθόρμητη, φοιτητική αντίδραση και αντίσταση στη δικτατορία. Μια στιγμή αμφισβήτησης που υπερέβη την ασάφεια και τη σύγχυση, που εγγενώς ενυπάρχει στα νεολαιίστικα κινήματα.

Η υπέρβαση συμπυκνώθηκε στο πολιτικό αίτημα-σύνθημα «Ψωμί- Παιδεία-Ελευθερία». Η μηχανιστική εκφορά του συνθήματος στις μέρες μας, αδικεί κατάφορα το βαθύτερο νόημα του, την ίδια την ουσία του. Για τούτο, πρέπει

Να στραφούμε στον πυρήνα του νοήματος του. Ένα νόημα που ταυτίζεται με το διαρκή αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία, για μια δημοκρατία ουσίας και ποιότητας.

Σήμερα, 29 χρόνια μετά, πολλά, αν όχι όλα, έχουν αλλάξει. Τίποτε δεν είναι όπως χθες. Και οι κοινωνίες και οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Η δημοκρατία μας είναι στέρεη. Η ελευθερία μας αβίαστη. Ωστόσο η νέα εποχή, η εποχή της παγκοσμιοποίησης, μαζί με τις εντυπωσιακές αλλαγές που διευκολύνουν και αναβαθμίζουν την ποιότητα ζωής, κουβαλά και τις αρνητικές της συνέπειες.

Νέες ανισότητες και αδικίες εμφανίζονται. Η αβεβαιότητα χαρακτηρίζει τη ζωή των σύγχρονων κοινωνιών. Η οικολογική καταστροφή απειλεί τον πλανήτη. Η ευδαιμονία και ο καταναλωτισμός στεγνώνουν την ψυχή μας. Είναι αλήθεια ότι την παγκοσμιοποίηση δεν μπορούμε να την καταργήσουμε. Είναι, ωστόσο, αλήθεια ότι μπορούμε ν’ αντιστρέψουμε τις λειτουργίες της. Να λοιπόν, το νέο τοπίο, το νέο έδαφος πάνω στο οποίο το νόημα του Πολυτεχνείου αναζητά την επικαιρότητά του. Τώρα που ο πανδαμάτωρ χρόνος επιτρέπει νηφάλιες προσεγγίσεις, το νόημα του Πολυτεχνείου ξεφεύγει από την μουσειακή του διάσταση και αποτελεί δυναμική πρόκληση σε νέες συλλογικότητες, δημιουργικές, ανθρώπινες.